Kusursuz iki insan vardır; biri ölmüştür, biri doğmamıştır sözü hakkında kompozisyon
Kompozisyon Örnekleri Kusursuz iki insan vardır; biri ölmüştür, biri doğmamıştır sözü hakkında kompozisyon konusunu kısaca ele alacağız.
“Kusursuz iki insan vardır; biri ölmüştür, biri doğmamıştır sözü hakkında kompozisyon” ile ilgili kısa cevabı ;
Cevap :
Kompozisyon 1: Kusursuzluk Arayışının İmkânsızlığı
Giriş:
“Kusursuz iki insan vardır; biri ölmüştür, biri doğmamıştır” sözü, insanın kusursuz olma arzusunun aslında ne kadar erişilmez olduğunu ifade eder. Kusursuzluk, insanlar için ulaşılamaz bir ideal olarak kalır. Bu düşünce, insanın doğası gereği hatalar yapmaya, öğrenmeye ve gelişmeye muhtaç olduğunu anlatır.
Gelişme:
İnsanlar tarih boyunca kusursuzluğu arzulamış, ama bu arayış onları hep hayal kırıklığına uğratmıştır. Her insanın doğasında hatalar yapmak, eksiklikler taşımak vardır. Hayatın kendisi, bir öğrenme süreci olduğu için insanlar bu eksiklikleriyle birlikte var olurlar. Bir insanın tamamen kusursuz olması, onun artık öğrenmeye, değişmeye ve gelişmeye ihtiyaç duymayacağı anlamına gelir ki bu, yaşamın doğasına aykırıdır. Ölen insan ise, artık hata yapma ya da gelişme şansını kaybetmiştir ve bu nedenle kusursuz gibi görülebilir. Doğmamış olan ise henüz var olmadığı için herhangi bir eksiklik taşımaz. Ancak bu durum, yalnızca bir yanılsamadır.
Sonuç:
Bu söz, insanın kendisini sürekli geliştirmesi ve hatalarından ders çıkarması gerektiğini anlatır. Kusursuzluk peşinde koşmak yerine, hatalarımızı kabul etmeli ve onlardan öğrenmeliyiz. Çünkü insanı insan yapan, kusurları ve bu kusurların üstesinden gelme çabasıdır.
“Kusursuz iki insan vardır; biri ölmüştür, biri doğmamıştır sözü hakkında kompozisyon” ile ilgili uzun cevabı ;
Cevap :
Kompozisyon 2: İdeal ve Gerçek Arasında İnsan
Giriş:
“Kusursuz iki insan vardır; biri ölmüştür, biri doğmamıştır” sözü, mükemmelliğin insan hayatında sadece bir ideal olduğunu vurgular. Bu ifade, kusursuzluğun gerçek yaşamda var olamayacağını ve insanların bu arayışının sonuçsuz kalacağını gösterir.
Gelişme:
İnsan doğası gereği hatalar yapan, duygularıyla hareket eden ve sürekli olarak değişen bir varlıktır. Bu özellikler, insanı kusurlu kılar. Ancak bu kusurlar, aslında insanı değerli kılan özelliklerdir. Her hata, bir öğrenme fırsatı sunar ve her zorluk, insanı daha güçlü yapar. Hayatta var olan tek kusursuzluk, ölümle gelen son noktadır. Çünkü ölümle birlikte, insanın hataları da sona erer. Doğmamış olan ise henüz hayatın içinde yer almadığı için kusurlardan ari gibi görünür, fakat bu sadece bir varsayımdır. Çünkü yaşam başladığında, kusurlar da kaçınılmaz olarak var olacaktır.
Sonuç:
Bu söz, insanın kusurlarıyla barışık olması ve onları birer gelişim fırsatı olarak görmesi gerektiğini hatırlatır. Kusursuzluk arayışı yerine, kusurlarımızla nasıl başa çıkacağımızı öğrenmek ve onları kabullenmek, yaşamı daha anlamlı ve değerli kılar. Kusursuzluk bir hedef değil, bir yanılsamadır.
